دنیای صنعتیِ امروز مملو از گرفتاری و مشغله است این زندگی ماشینی گرچه آسایشی را فراهم نموده اما در ازایش آرامش را از ما ستانده و روح بشر امروزی به مراتب از انسان زیسته در طبیعت و جنگل و کوه خسته تر و آزرده تر است،در این هیاهوی ماشین و ماشینیسم، اندکی تنهایی ،نجات بخش روح پر مشغله ی ماست و نوشتن با ارزش ترین شکل گذراندن لحظه های تنهایی است و زیباتر آن است که در این فرصت های تنها بودن عاطفه و خیال را به هم گره زنیم و به گفتار آریم تا «شعر »متولد گردد...
صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت
قدسیان گویی که شعر حافظ از بر می کنند
آری شعر آنقدر عزیز و دوست داشتنی است که نه زمینیان بلکه قدسیان افلاک هم مشتاق آنند...
حشمت الله محمدی (بی همراز)