به امروله آن نامدار کهن
بُوُدنام او افتخار وطن
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
نمایم سلامی ز اعماق جان
بر آن سرو قامت، بلند آشیان
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
چو دیدی نخود چال، بر بام او
به زیبایی اش، قله ای را مجو
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
چه بسیار مردم در این کوه پاک
نمودند سیر و، برفتند بخاک
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
ولی نامشان تا زمان قرار
بر امروله ثبت است و شد ماندگار
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
همه جای جایش گل و بوته است
گل لاله ی واژگون، چشمٍ مست
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
صدای غزلخوانی کبک و سار
دمادم بگو‌ش آید از کوهسار
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
بوجد آیی از این همه باغ و گل
تو گویی بهشتی است بمقیاس کل
🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️🏔️
هرآنچه بگویی ز وصفش کم است
به امروله قامت، به تعظیم خم است
حشمت الله محمدی (بی همراز)
